Het huis van Bernarda Alba

“Ik doe met mijn lichaam wat ik wil!” Deze zin schreef Federico García Lorca in 1936 voor Adela, de jongste dochter van Bernarda Alba: Een schreeuw om vrijheid en zelfbeschikking. En hoewel lang geleden geschreven nog altijd actueel.

Na het overlijden van haar man kondigt Bernarda Alba een rouwperiode van acht jaar aan. Haar vijf dochters mogen het huis niet verlaten en zij zien hun kans op een eigen leven en liefde in rook opgaan.

De verschijning van Pepe el Romano, klaar om te trouwen met de oudste dochter, Angustias, roept een conflict op.

Alle dochters, met uitzondering van de jongste, Adela, aanvaarden de voorzieningen van hun moeder. Adela zal het rebelse karakter zijn, waarin de tegenstelling tussen autoriteit en verlangen wordt gepresenteerd.

Dit stuk is nog altijd actueel vanwege de roep om zelfbeschikking, vanwege het altijd aanwezige oog van de buitenwereld die bepaalt wie je mag zijn en de verstikkende opsluiting die we nog zo goed kennen uit de Corona tijd.

Een stuk vol spanning en drama waar een moeder haar dochters uit angst verstikt, waar seksueel verlangen onder de oppervlakte zindert en waar een gewelddadige climax onvermijdelijk lijkt.